Verdarb Runo
Mi estas flameto.
Mi konas suferon.
Mi estas arbeto.
Mi kroĉas la teron.
Mi faras erarojn.
Mi iam ploremos.
Mi estas vundaro.
Mi ĉiam kreskemos.
Mi estas sparketo.
Mi flugas tra spaco.
Mi ĝuas viveton.
Mi mortos en paco.
ROZO
Tra feka val' mi paŝis dolore.
Ŝtonoj vundadis miajn piedojn.
La pacon mi deziris tutkore
Sen rajto de iu ajn posedoj.
Laca korpo forgesis ripozon.
Pri dormo sonĝis sekaj okuloj.
Mia vojo blankan trovis rozon
Teksitan el ventoj kaj nebuloj.
Spiradi fariĝis pli facile.
Mi drinkis ŝian lumon senĉese.
Sufero malaperis trankvile.
Ŝia odor' min kisis freneze.
VULKANOJ
Abundaj lafplenaj mamoj
Floriĝas en miaj manoj.
Mole ŝtoniĝas
Diamantiĝas
Mametoj - etaj vulkanoj.
SEKRETO
Post lipaj petaloj rozaj
Troviĝas herbejoj rosaj.
Tie kaŝiĝas
Ame oriĝas
Domo de sonĝoj erosaj.
MALHELECO
Malvarma aer' de l'nokt'
Malfermas la internan
Pordon. Takton prenas pens'
De la spiro senĉesa.
Trankvilon donas la lun'.
Malrapide karesas
Ŝtonojn sekundoj en lag'.
L'teron radikoj kisas.
Senmove daŭras la temp'.
Vejnojn l'akvo plenigas.
Forgesas belecon flor'
Tuj varmeco finiĝas.
PAPILIO
Papilion mi ekvidis iam vespere
Belegan kiel mil' mielplenaj floretoj
Irizantan supre ĉielarkmaniere.
La suno tuŝadis ĝian sveltan korpeton.
Vento portis ĝin malrapide tra l'aero.
Senpeza ŝajnis al mi la eta vivaĵo.
Neforgesinda pasis ĉi-tiu vespero,
Sed kun mi tutvive restos l'admirindaĵo.