Erotika kaj scienc-fikcia novelo
2018
Denove la inĝenieroj de APH (Androidoj Por Homoj) finkonstruis androidon kaj gvidis lin al la granda halo E de la fabrikejo. Ĉi tie jam enviciĝis 57 ekzempleroj, pretaj por livero. Tiu granda grupo de robotoj aspektis kiel armea taĉmento kaj donis iomete tremigan impreson. Sed ili nur silente staris, sen movoj, sen aktivecoj. Ĉiu estis vestita same, per griza uniformo. Tamen ili diferencis pro individuaj vizaĵoj kaj korpaj proporcioj. Ĉiu androido estis markita per eta nigra triangulo sur la maldekstra vango. Nur tial oni povis distingi tiujn androidojn disde homoj.
„Ĉu ni nun povas inspekti la robotojn?“ demandis Naruto Saito, la japana entreprenisto. „Kompreneble, mia ĉefa inĝeniero volonte gvidos vin al la halo E. Li ankaŭ demonstros al vi la direktadon de la androidoj“, respondis Arvid Wallin, la posedanto de la APH-konzerno, kaj aldonis: „Kaj mi ĝojus, se vi kaj via sekretariino iru kun mi al la plej bona restoracio de la urbo por tagmanĝo“. Ben Olson ne nur ĝojis pri la venonta tagmanĝo. Li ĝojis, ĉar post tiom longa tempo li finfine avizis komercan sukceson. Se la japanoj estus kontentaj, li povos vendi minimume du dek androidojn. Estus granda ŝanco por la APH-konzerno, se la kontaktoj al Japanio bone evoluus.
Ben Olson, la ĉefa inĝeniero, kondukis la japanojn al la halo E. Tie lia kolegino, la teknikistino Tessa Lind, jam atendis ilin. Ŝi ordonis, ke la roboto N-ro 43 aktiviĝu. Tiu androido subite komprenis la komandon. Tessa klarigis: „Ĉiu roboto reagas nur, se oni komencas la ordonon per la vortoj ‘ROBOTO NUMERO’ kaj la rilata numero. Poste oni devas, kompreneble per klara voĉo, eldiri la ordonon. Mi nun montras tion: ROBOTO NUMERO 43 IRU TRI PAŜOJN ANTAŬEN KAJ SALUTU NIAJN JAPANAJN GASTOJN.“ La japanoj iomete timigitaj ekskuiĝis, kaj roboto N-ro 43 iris antaŭen kaj diris: „SALUTON, MI ESTAS NUMERO KVAR DEK TRI. MI BONVENIGAS VIN“. Ben proponis, ke S-ro Saito mem formulu ordonon, ekz. denove bindi la ŝnuron de lia dekstra ŝuo.
S-ro Saito reagis nekredeme: „Ĉu li vere scipovas fari tion? Kaj ĉu mi parolu japane?“. Tessa konfirmis lin kaj klarigis, ke la androidoj de APH scipovas preskaŭ ĉiun movon, kiu estas realigebla ankaŭ per homo. Ili ankaŭ regas pli ol cent diversajn lingvojn. Do, Naruto Saito donis la ordonon, kaj la roboto tuj kliniĝis por bindi la ŝnuron de la dekstra ŝuo. Poste li ekstaris dirante: „SINJORO SAITO ĈU VI ESTAS KONTENTA?“ S-ro Saito jesis kaj tre kontente observis la sekvantan prezentadon. Ben estis preparanta liton kaj petis S-rinon Kimura, la sekretariinon, ke ŝi donu novan ordonon. La tasko por la androido ĉi-foje estis, helpi malsanulon kuŝiĝi en la liton. Tial Ben prenis lambastonon kaj simulis gravan lezon de lia maldekstra kruro. Okulfrape li lamis kelkajn paŝojn antaŭ la lito kaj atendis la helpon de la androido. La sekretariino formulis la ordonon: „ROBOTO NUMERO 43 HELPU S-RON OLSON KUŜIĜI EN LA LITON!“ La roboto komprenis la ordonon kaj komencis sian agadon per la preparado de la littuko. Li faldis kaj metis ĝin sur la malantaŭan flankon de la lito. Tiam li subtenis la ‘lamulon’. Kun grandaj fortoj li levis lin supren kaj kuŝigis lin sur la liton. Poste li eĉ prenis la littukon kaj malfaldis ĝin super la ‘lamulo’. „Bone farita!“ konfesis S-ro Saito. Ben kaj Tessa ĝojis, ke ili tiel facile povis konvinki la japanan klienton. Ili nur aldonis kelkajn aliajn ekzemplojn pri la favoraj trajtoj de la androidoj kaj post duonhoro la japanaj gastoj pretis por la promesita tagmanĝo kun S-ro Wallin.
„Bona laboro. Mi dankas ĉiujn kunlaborantojn pro tiu granda sukceso“, diris S-ro Wallin, kiu gvidis la monatan kunvenon de la firmao. Li aldonis: „Tamen la situacio de la firmao ne estas tiel bona. Ni ne atingis sufiĉajn mendojn el Eŭropo; ankaŭ Usono nur aĉetis kvin robotojn. Se la intereso restos tiel malalta, ni devos fini la produktadon de niaj androidoj“. En la kunveno komenciĝis longa debato pri la kaŭzoj de la krizo. Evidentiĝis, ke ĉefe en Eŭropo, precipe maljunuloj ne ŝatis la androidojn. Ili eĉ timis robotojn. En Japanio estis tute alia situacio. Tie la homoj entuziasmiĝis pri robotoj. Ne ekzistis timoj. En Japanio la socio estis tro maljuniĝinta. Multaj maljunuloj vivis solaj en siaj loĝejoj sen kontakto kun junaj parencoj. Krome mankis flegistoj. Tial japanoj aprobis la helpon per robotoj. En Eŭropo la socioj ankaŭ maljuniĝis, sed pro la elstara enmigrado de la fuĝintoj el najbaraj landoj oni observis malrapidan ŝanĝiĝon. Tial la nombro de la laborantaj flegistoj kreskis. Do, oni ne plu bezonis androidojn en tiu kampo.
Ben atenteme sekvis la diskuton. Ankaŭ por li estus terura afero, se la firmao ne sukcesus. Li rimarkis, ke ĝis nun oni preskaŭ nur parolis pri la uzado de la androidoj por hejma flegado. Li ekparolis: „Kial ni nur konsideras la androidojn kadre de hejma flegado? Mi pensas, ke almenaŭ en Japanio oni certe povus trovi alian kampon“. Ĉiuj partoprenantoj de la kunveno vekiĝis kaj interesite aŭskultis la sekvantajn proponojn de Ben: „En Japanio multaj viroj vivas sole, tute sen virinoj. Tamen ili havas seksajn bezonojn. En Japanio multaj viroj vendas multajn seksajn helpilojn. Ili eĉ pagas altajn sumojn por sekspupoj. Tiuj helpiloj estas tre multekostaj. Ofte la klientoj nur luprenas ilin. Mi pensas, ke niaj androidoj povus esti amorantaj kunludantoj por viroj“.
En la kunveno okazis preskaŭ tumulto. Multaj partoprenantoj strikte rifuzis la ideon. Ili ne volis labori en firmao, kiu okupiĝus pri tia malpura komerco. Aliaj subtenis la proponon, ankaŭ Arvid Wallin, la posedanto de la APH-firmao, estis malfermita al tiu ideo. Li tuj kontaktis la japanan entrepreniston, kiu ankoraŭ ne forvojaĝis, por prezenti la novajn planojn de APH.
Nun komenciĝis vera laboro. S-ro Wallin taskis al Ben kaj Tessa la aferon, la evoluigon de la nova androido. Estis la unua komuna projekto por ambaŭ gekolegoj. Ĝis nun ili nur kelkfoje kunlaboris, kaj nur dum mallongaj periodoj. La nova projekto certe postulus pli intiman kunlaboron. Ankaŭ Ben ekkonsciis tiun defion kaj invitis la koleginon: „Ĉu vi hodiaŭ havas tempon viziti min en mia hejmo, Tessa? Ni preparos bongustan vespermanĝon kaj tiam ni povus bone paroli pri nia estonta kunlaboro“. Tessa volonte akceptis tiun proponon. Jam delonge ŝi sentis inklinon komenci pli densajn rilatojn al sia kolego. Jes, Ben vere estas viro laŭ ŝia gusto. Sed ĝis nun neniam estis la ŝanco por esprimi ŝian simpation. Krome Ben tro ofte sintenis iomete sinretene. Ŝi ofte pensis, ke li eĉ nur supraĵe ekvidis ŝin. Sed tiu nova situacio nur povus plibonigi la rilatojn. Tessa ĝoje atendis la venontan tempon.
„Mi alvenis iom pli frue, ĉu bone?“, demandis Tessa kaj prezentis vinbotelon. „Ne, ne, tio ne gravas. Eniru, sed ne estu ĝenata pro la ĥaoso en miaj ĉambroj“, respondis Ben, kondukis ŝin al la loĝĉambro kaj petis ŝin iomete atendi sur la sofo, ĉar li ankoraŭ ne finpreparis la vespermanĝon. „Ho, bone, mi ja povas helpi, ĉu vi permesas tion?“, proponis Tessa, kaj Ben montris al ŝi la ĝustan kuirejan ŝrankon kaj petis ŝin, ke ŝi pretigu la tablon: „La vino bone taŭgas por miaj vermiĉeloj. Koran dankon, ne forgesu la glasojn“. Tessa ridetis. Tiu elekto de la menuo bone ekkonigis la kulinarajn kvalitojn de la gastiganto. Sed tio ja ne tuŝus la celon de la hodiaŭa renkontiĝo. Post kelkaj minutoj ĉiu estis preta kaj ambaŭ sidis apud la menuo, Ben malfermis la vinbotelon kaj enverŝis la klareton en la glasojn. „Mi levas la glason por nia bona kunlaboro“, li tostis al Tessa, kiu replikis: „Jes, mi ankaŭ esperas, ke ni bone kooperados, koran dankon pro la hodiaŭa invito“.
La vermiĉeloj kun tomatosaŭco kaj parmezano estis baldaŭ formanĝitaj. Ben kaj Tessa nun sidiĝis sur la sofon kaj komencis babili pri la nova projekto. La vinbotelo ankaŭ rapide malpleniĝis, sed Ben malfermis novan botelon. Tio helpis por atingi la ĝustan etoson. Tessa demandis: „Kion vi pensas pri la aspekto de nia nova ina androido?“ „Jes, tion ni ja povas decidi mem. Ĉiuj androidoj ĝis nun posedas viran aspekton. Nia ‘robotino’ krome bezonus virinan korpon. Mi proponas, ke vi estu la modelo“. Tessa unue ne ŝatis tiun proponon, sed Ben klarigis al ŝi, ke la transformo de vira androido al virina versio estus longdaŭra procedo. Verŝajne tre ofte oni devus ŝanĝi ion, kaj tiam estus bone, se la modelo proksimas. Krome li emfazis la allogan aspekton de sia kolegino. Tessa dankis pro la komplimento: „Bone, mi ĝojas pri via taksado, sed mi nur konsentas, se la virina roboto havos minimume iometan alian vizaĝesprimon ol la mia. Ĉu vi jam pripensis la nomon?“
Ben kaj Tessa bezonis pli ol unu horon por trovi la ĝustan nomon kaj por fiksi la detalojn pri la korpa aspekto de la virina androido. Kompreneble la dua vinbotelo jam preskaŭ malpleniĝis. „Mi havas la nomon, estu ‘LIŜA“, anoncis Tessa. „Kial tiu stranga nomo?“, demandis Ben. Tessa klarigis, ke antaŭ multaj jaroj ŝi konatiĝis kun knabino el Afriko. Ankaŭ ŝi nomiĝis ‘Liŝa’. La signifo de tiu vorto estis ‘mistera’. Ben konsentis pri tio kaj registris, ke dum ĉi tiu vespero ili nur plenumis malgrandajn paŝojn. Restis ankoraŭ multaj demandoj. Kiamaniere oni realigus la necesajn adaptojn de la robota korpo al la tipe virinaj funkcioj? La tasko estis ja la kreado de virina androido por amoraj rilatoj. Ben singardeme klarigis tiujn ideojn al Tessa, kiu nun ankaŭ antaŭvidis problemojn kaj notis: „Vi pravas, Ben. Niaj androidoj ne havas virinajn seksorganojn. Tiujn oni ankoraŭ devas enmeti“.
„Ja, Tessa, sed necesos ankoraŭ aliaj ŝanĝiĝoj. Ĉu vi permesas, ke mi malkaŝe parolu pri tio?“ aldonis Ben. „Kompreneble, vi devas fari tion. Ni estas ja plenkreskuloj, sed mi ne bone komprenas kion vi pensas“, diris Tessa kaj per tio ŝajnigis sin tute sensperta kaj ĉasta. Ben balbutis: „Nu, ja, ni bezonas seksan roboton por kontentigi viron. Tial la buŝo ludas grandan rolon. Ĉu vi scias kial?“, kaj Tessa sciis tion. Ŝi ŝovis sin sur la sofo tre proksime al lia korpo kaj prezentis sian buŝon al liaj lipoj. „Kisu min nun“, ŝi postulis. Ben, kiu nun ankaŭ komencis ĝui la kunvenon alimaniere, akceptis la peton pri la kiso. „Sed tio ne sufiĉas“, li rimarkigis kaj aldonis: „Nia Liŝa havu ankaŭ la kapablon uzi la langon por la kiso“. Kaj post tiuj vortoj li brakumis ŝin por longa langokiso, kiu vere plaĉis al Tessa. Estis bona komenco de la grava laboro, pensis Ben, kaj dum tio sentis deziron je plia korpa kontakto al sia kolegino kaj plendis: „Jes, Tessa, tiele ankaŭ nia virina androido devas kisi, sed tio ankoraŭ ne sufiĉas. Mi bedaŭras, ĉar mi vere aprezas viajn klopodojn, Tessa“. Tessa komprenis, kaj metis sian dekstran manon sur lian pantalonon, sur la puba regiono. „Ĉu tio necesas, Ben?“
Daŭris nur kelkaj sekundoj ĝis Ben demetis sian pantalonon. Tessa nun ne plu prezentis sin kiel ĉasta, senkulpa kolegino. Ŝi lerte masaĝis lian kacon kaj komencis fluti ĝin kareseme. Ben serĉis: „Mi ja nur invitis vin manĝi nudelojn. Sed kion vi nun faras? Se vi tiel forte midzas min, mi baldaŭ provizos vin per bongusta saŭco“. „Donu ĝin al mi. Mi ŝatas dezerton“, invitis lin Tessa kaj Ben plenumis sian promeson, kaj ŝprucis la ĉuron en ŝian malfermitan buŝon. Tessa glutis ĉion kaj forlekis la lastajn gutojn de la glano. Tiam ŝi ekstaris dirante: “Nun mi ne plu malsatas. Mi invitas vin morgaŭ iri al mia hejmo kaj tiam mi kuiros. Poste ni ja bone daŭrigu la necesajn preparadojn por nia komuna projekto“. Ben konsentis kaj adiaŭis post longa langokiso sur ŝia buŝo. La aromo de lia propra spermo ankoraŭ disetendiĝis sur lango kaj lipoj.
La tutan posttagmezon Tessa preparis la vespermanĝon en la kuirejo de sia hejmo. Ŝi ja volis montri pli bonajn kulinarajn talentojn ol Ben. La unua plado estos kokinsupo. Sekvos pladoj kun diversaj salatoj kaj rostita viando laŭ korea kuirmaniero. La postmanĝo estos glaciaĵo kun juglandoj kaj batita kremo. Krome ŝi ofertos bieron kaj grenbrandon. La tempo forflugis kaj Tessa jam timis ne ĝustatempe pretigi la aferon. Je la sesa horo vespere venos Ben, kaj antaŭe ŝi intencis ankoraŭ duŝi sin. Sed ŝi ne bezonis rapidi. Ben telefonis: „Mia aŭto havis paneon. Tial mi venos verŝajne je la sepa. Pardonu min. Ĝis!“ Tio estis granda feliĉo por Tessa, kiu nun tre trankvile finpreparis la pladojn. Restis sufiĉa tempo por duŝado. Ŝi povis bonvenigi sian kolegon en freŝa vestaĵo. Bonodoro ĉirkaŭis ŝian korpon. „Vi tre bone odoras“, rimarkigis Ben kaj aldonis „Pardonu min pro la malfruo. Mia aŭto estas nun en la metiejo. Pardonu ankaŭ, ke mi nur alportis tiun malgrandan florbukedon“. Tessa dankis, donis al li kison sur la dekstra vango, metis la florojn en vazon kaj diris „Tre belaj floroj, ne gravas la grandeco. Ili ankaŭ produktas bonodoron. Nun, bonvole helpu min prepari la manĝotablon“
Ben miris pro la abundaj kulinaraj ofertoj. „Ĉu vi havis helpanton en la kuirejo?“, li demandis, kaj ŝi respondis: „Ne, nur estas vi, kiu devas nun transporti la pladojn. Poste estos granda defio formanĝi ĉion“. Plurfoje tien kaj reen, la amaso da teleroj kaj pladetoj postulis sekuran transporton. Ben ne sciis, kion li manĝu je la komenco, la ofertoj estis tro abundaj. „Prenu la kokinsupon“, proponis Tessa kaj deziris „Bonan apetiton“. La supo estis varmega kaj tre spica. Ben preskaŭ bruligis siajn lipojn. Tessa ridetis kaj ekscese ŝmace sorbis la supon el la supujo. „Tiel oni faras tion“, ŝi diris, kaj dum tio incite movis la lipojn. Ben reagis: „Jes, mi komprenas. Estas la samaj movoj, kiujn vi hieraŭ aplikis por suĉi mian kacon. Vi vere estas genia instruistino por amoro. Tiajn movojn ni nepre devas enmeti en la programon por nia virina androido“. Tessa denove ridetis kaj nun eksplicite lekis la kuleron. Krome ŝi tre malrapide ŝovis ĝin en sian buŝon tien kaj reen, kelkfoje eĉ tre profunde en la gorĝon. Ben ankaŭ ridis pri tiuj ŝercaj movoj kaj petis ŝin: „Ĉesu, vi malŝparas vian energion nur por tiu aĉa kulero. Estus pli bone preni alian objekton“. „Mi ja nur volas montri al vi, kiel ‘Liŝa Robotino’ devas esti bone programita. Kaj nun, post la supo, gustumu la aliajn manĝetojn“.
Ben hodiaŭ vere multe manĝis. Pro la spicoj li intertempe tute varmiĝis. Lia vizaĝo iĝis preskaŭ ruĝa. Tessa enverŝis freŝan, malvarman bieron en la glasojn kaj tostis al Ben: „Dankon pro via vizito. Mi ĝojas, ke vi ne nur manĝas ĉion; estas tre bone, ke vi zorgas por bona humuro“. La biero bongustis kaj Tessa aldone enverŝis grenbrandon en du malgrandajn glasojn. „Je via sano“, diris Ben kaj per unu gluto malplenigis la glason. Ankaŭ Tessa faris tion. Sekvis arda kiso, Tessa eĉ provis iomete mordeti la langon de Ben, kiu sin defendis tuj: „Aŭtŝ, tio ne necesas. Mi ne proponu tian movon por la programado de nia virina roboto“. „Vi pravas, Ben. Restas ankoraŭ multaj kompleksaj movoj, kiujn la androido devas lerni. Mi pensas, ke tiu instruado ne estos facila tasko“, rimarkigis Tessa, kiu nun proponis ordigi la tablon kaj la kuirejon. Poste ŝi anoncis montri al Ben la tutan apartamenton. Ben dankis pro la bongusta vespermanĝo kaj ĝojis, ke li nun povis ekstari kaj movi la artikojn. Per la vortoj: „La okuloj estas pli grandaj ol la stomako“, li kaptis la pleton kun teleroj kaj pladetoj kaj transportis ilin en la kuirejon.
Tessa estis kontenta kaj ne postulis plian kuirejan laboron, kaj proponis: „Nun, iru kun mi. Mi montru al vi miajn ĉambrojn. Estas ja tre nova apartamento. Mi loĝas ĉi tie nur ekde du monatoj“. La longa koridoro gvidis al kvin pordoj. En la malantaŭo Ben vidis la eniran pordon. Je la maldekstra flanko troviĝis la eniroj por la kuirejo kaj la laborĉambro. Je la dekstra flanko estis la pordoj al la banĉambro kaj la dormoĉambro. „Por unu homo, vere granda loĝejo“, rimarkigis Ben, kiu nur disponis pri tre malgranda apartamento. Tessa fanfaronis: „Jes, vi pravas, estas sufiĉa spaco por unu homo, sed vidu. Eniru la banĉambron. Tie estas eĉ spaco por pli ol du homoj“. Ben miris pro la grandega banujo. Li admiris la modernan aranĝon de la duŝo, de la lavtablo kaj la neceseja pelvo. Sed li ne povis deturni sin de la giganta banujo kaj vokis: „Tio estas ja preskaŭ naĝejo. Mi sentas grandan deziron, nun subakviĝi ĉi tie“. Tessa ridetis, ĉar ŝi ja etis antaŭvidanta tiun deziron kaj diris „Kial ne, mi iras denove en la kuirejon por ordigi ĝin, kaj vi povas malstreĉiĝi en mia moderna kirlakva kuvo“. Ŝi donis al Ben mantukon kaj lasis lin sola en la banĉambro.
„Kia lukso“, pensis Ben kaj etendis sian tutan korpon en la varma akvo. Neniam antaŭe li estis kuŝanta en tia granda banujo. Post la abunda vespermanĝo, ĉi tie estis bona loko por malstreciĝi. Plurfoje li subakvigis sian kapon kaj neatendite li tuŝis butonon je la rando de la banujo. Per tio li ekŝaltis la kirlakvon, kiu nun atingis lian tutan korpon. Sed Ben bezonis paŭzon, tial li forŝaltis tiun efekton. Liaj malsekaj okuloj vagadis tra la granda banĉambro kaj sur bretaro li ekvidis strangajn konturojn. Estis tri diversaj gadmesoj, diverskoloraj kaj diverslongaj. Krome li ekvidis bluan duoblan dildon, kiu pendis je la muro. Estis dildo, evidente por du virinoj, por samtempa masturbado. Ben denove tute subakviĝis. En tiu momento Tessa eniris la banĉambron. Ŝi estis nuda kaj sidiĝis en la banujon apud Ben.
„Kia lukso“, ripetis Ben kaj aldonis: „Bone, ke vi akompanas min. Mi jam estis tiel sola“. Tessa stariĝis kun disetenditaj gamboj super Ben kaj flustris: „Ja, tion mi scias, nun mi estas kun vi. Leviĝu kaj leku mian pubon. Alikaze mi ankaŭ sentis min solece“. Tiam ŝi prenis aermatracon kaj metis ĝin sur la akvon. Sur tiun moveblan liton ŝi kuŝiĝis por doni al Ben pli bonan pozicion. Po duone li estis sub la akvo. Estis la unua fojo kiam li lekis virinon en tia ĉirkaŭaĵo. Lia lango esploris la malfermitan malsekan eniron al la volupto. Tessa pro ĝojo levis sian pelvon kaj Ben kareseme lekis la tutan puban areon, inter la anuso kaj la pinto de la klitoro. Li ankaŭ uzis siajn lipojn por masaĝi la vulvan regionon. De tempo al tempo aŭdiĝis mallaŭtaj ĝemoj. Tessa komencis profundan spiradon. Nun Ben suĉis la pubajn lipojn, malkaptis ilin kaj denove suĉis. Lian langon li profunde metis en ŝian vaginon. Li rapidigis siajn movojn kaj ritme fermis kaj malfermis la buŝon. „Ah, vi elkovris mian sekreton. Ja, faru tion“, ŝi ĝemis kaj post kelkaj movoj ŝi orgasmis. Tiam ŝi subakviĝis apud Ben.
„Kaj nun mi uzas la jenajn dildojn“, proponis Ben. Tessa replikis ridetante: „Ĉu por vi? Ĉu mi nun donu la plej malvastan ekzempleron al vi? Aŭ ĉu vi jam spertis pli dikajn?“ Sen atendi la respondon ŝi eliris la banujon kaj reiris kun la malvasta dildo. „Turniĝu, kaj prezentu vian postaĵon!“, komandis ŝi. Ben hezitis kaj petis ŝin: „Estu singardema, mi neniam uzis tian seksan ludilon“. Tamen li prezentis sian pugon. Tessa ŝmiris glitĝelon en lian truon kaj poste enigis la dildon. „Ne, ne. Tio ne estas agrabla. Lasu tion“, li elpetegis kaj demandis: „Ĉu vi uzas tion?“. Tessa klarigis, ke lastan jaron ŝi havis seksajn rilatojn kun viro, kiu nur volis bugri ŝin. Komence ŝi ankaŭ ne ŝatis tian sekson. Sed li konvinkis ŝin, ke antaŭa ekzercado kun dildo povas esti tre helpema. Tial ŝi aĉetis la malvastan version kaj ekzercis. Post kelkaj provoj, ŝi eĉ povis ĝui la bugradon. Ŝi krome lernis, ke por viroj tiu seksa kontakto povas esti tre plezura. Ŝi proponis: „Ĉu vi nun volas bugri min? Mi pensas, ke nia Liŝa ankaŭ devas lerni tiun praktikon.“
Ben intertempe disponis pri forte erektiĝinta peniso. De malantaŭe li brakumis ŝin kaj palpis ŝiajn mamojn dirante: „Vi havas belajn mamojn, mi masaĝas ilin, kaj mi provas enigi mian kacon en vian anuson.“ Tessa ankaŭ uzis la glitĝelon kaj puŝis sian postaĵon malantaŭen. Pro la ĝusta rigideco de la faluso la bugrado bone komenciĝis. „Vi pravis. Estas vere agrabla praktiko. Sed mi devas koncentriĝi. Estas tre intensa sento. Bonvole ne tiel forte puŝu vian korpon al mi“, li postulis. Tessa trankviligis lin: „Senhaste, ne moviĝu. Mi nun masaĝos vian kacon. Mia rektumo estas pumpilo por vi. Mi nun ekstraktos vian ĉuron“. Ben subite obeis kaj koncentriĝis nur al sia peniso. Estis vere plezura afero, li pensis, kaj fidis pri ŝia talento. Post kelkaj kontrahiĝoj li ejakulis, kaj tiam denove riskis tien kaj reen moviĝi, ĝis lia peniso moliĝis. Tessa turniĝis kaj brakumante ambaŭ iris el la banujo.
„Mia haŭto estas tute macerita“, li plendis, kaj Tessa mokis lin: „Ne lamentu tiel. Jen bonodora oleo por via altvalora korpo. Kaj vi povas surmeti tiun banmantelon“. Ben rifuzis tion dirante: „Kial? Mi ja devas surmeti mian vestaĵon. Post ĉirkaŭ unu horo mi iros ja hejmen“. Sed Tessa necedeme persistis pri la banmantelo: „Vi nepre bezonas tion, ĉar hodiaŭ vi restos ĉi tie. Vi povas dormi en mia lito. Tie estas multe da spaco. Krome via aŭtomobilo estas ja difektita, kaj morgaŭ mia veturilo ŝoforos vin“. Ben rezignis. Li devas konfesi, ke tiu oferto vere estis bona propono. „Ĉu vi havas piĵamon por mi?“, li demandis, sed Tessa klarigis, ke ŝi ĉiam tute nude dormas, kaj tial ne disponis pri tiaj strangaj vestaĵoj. „Nun, iru kun mi al la sofo. Tie estas granda varma lankovrilo. Mi tie karese alpremos min al vi sub la kovrilo. Tiam ni povas dece finigi la vesperon“. Ben konsentis kaj kisis ŝin. Li portis ŝin kiel fianĉo al la sofo. Sur la tablo ankoraŭ staris du glasoj, en kiuj li verŝis grenbrandon. Estis vere agrabla fino de la tago.
La nokto preskaŭ finiĝis, kaj la birdoj jam vigle pepis. Ben bone dormis kaj forgesis, ke hodiaŭ li ne kuŝis sola en la lito. Li ankoraŭ trovis sin en duondormo. Ben sentis, ke lia kaco forte malmoliĝis. Li ĝuis tiun senton kaj turnis sin sub la kovrilo. Lia maldekstra brako tuŝis la molajn mamojn de Tessa, kiu nun ankaŭ iomete vekiĝis. Ŝi etendis la brakojn kaj rulis en la lito al Ben. Ŝi nun subite tute vekiĝis, ĉar ŝia haŭto ekkontaktis la rigidan faluson. Senprokraste ŝi kaptis ĝin kaj enigis ĝin en sian vaginon. Dum tio puŝante ŝi turnis la korpon de Ben. Nun ŝi atingis la pozicion de la rajdantino. Ben intertempe ankaŭ ne plu dormis kaj ne rifuzis ŝin. „Bonan matenon, mia kara“, li flustris, kaj Tessa respondis: „Ne tiel laŭte! Estas ankoraŭ malluma nokto. Kiel via kaco trovis la ĝustan vojon?“ Tessa leviĝis kaj malleviĝis super Ben, kiu nun ankaŭ iĝis pli aktiva. Li levis sian pelvon. Li puŝis la amorilon pli forte en ŝian ingon. Post pluraj puŝoj li petis ŝanĝon de la pozicio. „Lasu min veni de malantaŭe“, li proponis. „Ja, mi ŝatas la kankropozicion“, ŝi ĝemis, kaj Ben plifortigis la puŝojn. „Bonvole pli malrapide, mi nun stiras“, petis lin Tessa. Ben komprenis tion kaj karesis ŝin kaj palpis ŝiajn pendantajn mamojn. Evidentiĝis, ke ambaŭ bone harmoniis. Estis plezura amora ludo ĝis sunleviĝo.
„Rapidu, je la naŭa horo estos kunveno en nia laborejo!“, rimarkigis Ben. Li pravis, kaj tial ne plu estis tempo por pli longa matenmanĝo. Krome la aŭto de Ben estis ankoraŭ en la metiejo. „Ni prenu mian veturilon, la vian ni deprenos poste“, proponis Tessa kaj ambaŭ kuregis eksteren. Dum la kvaronhora veturado en la senŝofora aŭto Ben provis ordigi siajn pensojn. Li klarigis al Tessa la agendon por la hodiaŭa tago: „Unue estos kunveno kun niaj kolegoj de la konstrua sekcio de la laborejo. Poste ni bezonos 3D-bildon de via nuda korpo. Tio necesas, ĉar la sekcio M devas formi la korpon de Liŝa laŭ via modelo. La tria paŝo estos en sekcio P. Tie oni traktos la programadon de la artefarita intelekto por Liŝa.“ Tessa respondis „Ho ve, tiam hodiaŭ ja ne estos tempo por evolui niajn rilatojn. Mi ĵus komencis kutimiĝi al via ĉeesto.“ Ben trankviligis ŝin: „Ne timu, ni ambaŭ kunlaboras la tutan tagon. Krome mi ŝatas vian senŝoforan veturilon. Tial ni tute ne bezonas mian aŭton. Lasu ĝin ĉe la metiejo!“
En la konstrua sekcio atendis la ekspertoj Jivan kaj Karan. Ili respondecis pri la adaptigo de la androido al la virina versio. „Kiajn ŝanĝojn ni devas realigi?“, demandis Jivan, kaj Ben klarigis, ke temis precipe pri la ellaboraĵo de la imageblaj eniroj por la peniso, do, la buŝo, la vagino kaj la anuso. Tiuj eblecoj ankoraŭ mankis al la ekzistantaj androidoj, kiuj ja ne estis konstruitaj kiel amoraj ludiloj. Karan plendis: „Tio estas tre malfacila afero. Ni devas unue studi la virinan anatomion. Mi ne povas kredi tion. Kiel longjara inĝeniero mi nun bezonas pliajn biologiajn kaj verŝajne ankaŭ medicinajn sciojn“. „Tion ni komprenas, sed estas via tasko. Bonvole zorgeme pripensu la aferon. Ni intertempe vizitos la sekcion M“, diris Tessa kaj iris kun Ben al la 3D-laborejo.
„Bonvenon, mi ĝojas pro la nuna laboro, mi neniam antaŭe havis la ŝancon skani tian belan korpon“, diris Mohan. Li estis la eksperto por 3D-bildoj kaj gvidis Tessan al la kabino. „Stariĝu tute sen movoj, kaj iomete disetendu la brakojn“, li ordonis. La skanilo bezonis kelkajn minutojn kaj sur la ekrano de la komputilo aperis la bildo, movebla kaj alrigardebla el ĉiu direkto. „Dankon, Tessa, mi nun ne plu bezonas vin. La tutan tagon mi nun povas rigardi la belegan kopion. Mi eĉ povas pligrandigi elektitajn partojn“ mokis ŝin Mohan, sed Tessa ne lasis sin provoki kaj replikis: „Vi estas la eksperto, do, unue ŝanĝu iomete la koloron de la haŭto. Kaj forprenu miajn efelidojn. Krome prenu alian koloron por la hararo kaj ŝanĝu la formojn de la okuloj kaj de la buŝo. Tiam mi estus kontenta, ĉar tiam vi adorus ja tute alian virinon. Morgaŭ ni kontrolos vian laboron. Ni fidas vian kapablecon“. Ben aldonis: „Sed klopodu, ke Liŝa ankaŭ estu belulino kiel mia Tessa. Kompreneble la nigra triangulo sur la maldekstra vango devas esti ornamaĵo, Do, prenu oran koloron!“
Nun restis nur la sekcio P, kie la programistoj zorgis pri la artefarita inteligenteco. Ben kaj Tessa ĉi tie nur povis priskribi la postulojn. Ili ja tute ne komprenis ion pri programado. Sekar, la ĉefo de la sekcio, bonvenigis ilin kaj prezentis sian junan asistantinon Saroja. Ben kaj Tessa sidiĝis kun ili apud ronda tablo. Ben komencis la konversacion: „Ne estas facila afero. Ne por ni kaj ankaŭ ne por vi. Ni devas ja priskribi tre intimajn detalojn. Mi esperas, ke tio ne naŭzas vin“. Sekar respondis tre humurplene: „Karaj gekolegoj, ni jam estas bone informitaj de nia ĉefo, S-ro Wallin. Li pagas nin nun por tre plezuriga laboro. Ni devas trakti aferojn, kiujn ni ĝis nun travivis nur private. Do, komencu!“
„Verŝajne estas bona ideo, se mi faros tion“, diris Tessa kaj klarigis, ke la virina androido devus ja kontentigi viron. Ŝi klarigis tre detale la diversajn movojn, kiuj necesas por fluti penison. Saroja, la juna asistantino, iomete ruĝiĝis, kaj konfuzite direktis ŝiajn okulojn malsupren. Tessa rimarkis tion kaj provis kuraĝigi ŝin: „Kara kolegino, ni nun ne plu vivas en la 18-a jarcento. Estas tre bone, ke ni hodiaŭ rajtas libere paroli pri sekso. Ĉu vi konsentas, Saroja?“. „Jes, ja, mi nur, -“, Saroja balbutis kaj aldonis „Vi ja pravas, sed dum tiu konversacio mi devas nepre ankaŭ pensi pri miaj propraj spertoj“. Sekar rimarkigis: „Tre bona indiko, mi invitas vin nun, ke ĉiu en tiu rondo ankaŭ uzu siajn proprajn spertojn. Tiam estos pli facile atingi sukceson“.
Kompreneble, la priparolado de tiuj temoj postulis longan tempon. Por vagino kaj rektumo Tessa ankaŭ priskribis profunde la movojn kaj la muskolajn aktivecojn, kiuj estas uzataj dum seksa agado. Ben ne diris ion ajn, li nur aŭskultis kaj direktis siajn okulojn al Saroja, kiu nun denove ruĝiĝis. Sed ŝi rimarkis, ke Ben rigardas ŝin kaj respondis al li per siaj okuloj. Verŝajne ŝi ankaŭ estis registranta, ke Ben, pro la intima parolado en la kunveno nun estis iomete ekscitita. Ŝi ridetis al li. Tion ŝi ne povis kaŝi kaj Tessa tuj reagis: „Kara kolegino, Ben estas mia amiko. Bonvole ne provu flirtadi kun li. Sed vi povas ja ekzerci kun via ĉefo. Li certe ŝatus tion“. „Jes, vi pravas“, diris Sekar, kaj metis sian brakon sur la ŝultron de Saroja. Li aldonis: „Kara Saroja, mi ĝojas, ke mi povas kunlabori kun vi. Pardonu min, ke mi ĝis nun nur estis via ĉefo. Kion vi pensas pri amikeco inter ni ambaŭ?“ Saroja nun tute konfuzite reagis, sed Ben ‘savis la situacion’ dirante: „Mi proponas, ke ni kvar gekolegoj estu vere proksimaj geamikoj. Tiam mi havus la ŝancon ĉiam alrigardi ne nur mian amikinon Tessa, sed ankaŭ Sarojan. Mi estas ja viro. Lasu min iomete sonĝi pri amoraj rilatoj kun ŝi“. Tessa bone komprenis, ke ŝia amiko ne nur provis kuraĝigi Sarojan. Tial ŝi donis al li vangofrapon kaj insultis lin laŭte: „Fripono! Vi nur pensas pri aliaj virinoj. Estu singardema. Mi ankaŭ povus malĉastigi la kolegon Sekar. Li ankaŭ estas viro, sed verŝajne ankaŭ fripono kiel vi“. Sekar ridegis kaj proponis: „Dankon pro la bonaj proponoj. Mi nun invitas vin forlasi la laborejon kaj viziti restoracion. Tie ni povas manĝi ion kaj tosti je nia estonta amikeco“.
La laboroj por adaptigi la androidon al la virina modelo daŭris unu semajnon. S-ro Wallin estis permesanta ekstran libertempon por Tessa kaj Ben, kaj eĉ pagis por la vojago al la maro. La juna paro ĝuis tiujn feriojn kaj spertis, ke ankaŭ sen laboro la intima proksimeco bone evoluiĝis. Lundon matene okazis granda kunveno en la halo E de la firmao. Ĉiuj dungitoj (entute ĉirkaŭ cent personoj) tie kolektiĝis por spekti la prezentadon de la nova virina androido. Ankaŭ kelkaj reporteroj ĉeestis. S-ro Wallin tre ĝojis pro la bona reklamo, kiu sin direktis precipe al klientoj en la tuta mondo. Tial li ankaŭ estis informinta S-ron Saito en Japanio. Por surprizi la publikon, la sekcio P estis preparinta spektaklon kun kvin – preskaŭ nudaj – belulinoj. Ili dancis sur la podio, akompannitaj per laŭta popmuziko. Post unu minuto la dancistinoj finis la dancadon kaj nun aperis LIŜA.
Estis vera surprizo. Entuziasme reagis la publiko en la halo. Liŝa lascive moviĝis kaj tiam ŝi partoprenis la dancan prezentadon de la kvin belulinoj. Ŝi moviĝis kiel profesia dancisto. Ne eblis ekkoni, ke ŝi ne estas homo. Post tiu bona sceno, Liŝa sidiĝis sur grandan seĝon, kiu estis starigita meze de la podio. S-ro Wallin suriris la scenejon kaj bonvenigis la kunvenon. Li parolis pri la projekto ‘virina androido’ kaj komencis distran babiladon kun Liŝa. Evidentiĝis, ke Liŝa ne nur scipovis moviĝi kiel homo, ŝi ankaŭ parolis kiel homo. Ŝia voĉo estis tre afabla, sonora kaj bone komprenebla. Je la fino de la prezentado, S-ro Wallin gvidis Liŝa-n al la malantaŭa enirejo, kie Ben kaj Tessa akceptis ŝin. Ili ricevis ja la taskon, profunde testi la amorajn kvalitojn de ŝi. Sed pri tio S-ro Wallin ne publike parolis sur la podio.
Tessa antaŭzorgante alportis grizan mantelon por Liŝa. Ili nun rapide foriris de la halo E kaj ankoraŭ ne iris hejmen. Ili unue volis testi, kiel Liŝa reagus en ekstera publika ĉirkaŭaĵo. „Ni iru nun al la parko. Estas bona vetero kaj hodiaŭ tie certe promenos multaj homoj“, diris Tessa kaj Ben rimarkigis „Jes, bona ideo. Kaj apud la eta lago ĉiam sidis multaj geamantaj paroj. Bona instruado por LIŜA“. „KIO SIGNIFAS TIO?“, neatendite demandis Liŝa. Ben ja estis forgesanta, ke la programado de Liŝa permesis ordonon, kiu komenciĝis nur per la nomo, sen la kutima frazaĵo ‘ROBOTO NUMERO …’.
Estas bona ŝanco por instruado, pensis Ben kaj diris: „LIŜA, rigardu la homojn ĉi tie. Se vi vidos du, viron kaj virinon, ili ofte estas geamantaj paroj. Se viro kaj virino amas unu la alian, ili ofte iras aŭ sidas kune sen interspaco. La brakoj estas metitaj sur la korpon de la partnero. Kelkfoje ili interŝanĝas kisojn. Memortenu al vi, kiel ili sintenas. Post 15 minutoj ni estos ankaŭ geamanta paro kaj vi povos montri, ĉu vi komprenis ĉion“. Liŝa tuj respondis: „Mi jam nun komprenis tion. Tessa kaj vi certe estas geamanta paro“. Tessa flustris al Ben: „Nun ni devas konsideri la gravecon de la situacio. Nia nova amikino rapide lernas“. Sur liberan benkon ili sidiĝis. Ben prenis lokon inter Tessa kaj Liŝa. Ili havis bonan rigardon al la lago kaj la aliaj benkoj. Liŝa atente skanis ĉiujn movojn en la ĉirkaŭaĵo. Ŝi disponis pri tre bonaj okuloj kaj povis ekkoni ĉiujn detalojn eĉ en granda malproksimeco. Post dek kvin minutoj ŝi diris: „Nun Ben kaj mi estas amanta paro“, kaj brakumis lin. Krome ŝi kisis lin. „Bone, unu fojo sufiĉas. Ni nun daŭrigu la promenadon“. Liŝa ne malproksimiĝis de lia flanko. Neatendite ŝi tuŝis kun ŝia dekstra mano la pantalonon de Ben, ŝi eĉ palpis lian kacon. „Ne, ne, LIŜA, ne faru tion!“ li protestis sed Liŝa ne volis ĉesi la tuŝadon, dirante: „Mi vidis tri parojn sidantajn sur la apudaj benkoj kaj la virinoj tuŝis la korpojn de la viroj sur la regiono inter la gamboj. Unu virino sur la tria benko eĉ estis malferminta la pantalonfendon. Ŝi metis la manon en la pantalonon kaj masaĝis la penison de la partnero. Ĉu mi ankaŭ faru tion nun?“ Tessa ĝemetis: „Vere, estu singardema, lasu nin iri hejmen“ kaj Ben rigide ordonis: „LIŜA, nun ni ne plu estas geamanta paro“.
Sen kromaj problemoj ili atingis la loĝejon de Tessa. En la laborĉambro staris granda ŝranko. Estis kabino por Liŝa. La gekolegoj de la firmao estis transportintaj ĝin post la prezentado en la halo E. Ben ŝovis tiun kabinon en angulon kaj aktivigis ĝin por provizi la androidon per energio. Li ordonis: „LIŜA, estas tempo por ŝarĝado. Eniru por unu horo!“ Lisa obeis. Ben kaj Tessa nun havis tempon por priparoli la planojn por la venontaj horoj.
„Iru ĉi tien. Sidiĝu apud mi“, petis Ben, kiu troviĝis sur la sofo. Ankaŭ li bezonis paŭzon. „Kara Tessa, ĉu vi ne estos ĵaluza, ĉar mi hodiaŭ seksumos kun Liŝa? Estas ja nur pro la laboro. Vi devas scii, ke kompreneble nur vin mi amas“. Tessa premetis sin al li kaj respondis: „Ne zorgu. Mi ne estas ĵaluza. Vi ja nur ludas kun virina androido. Kaj krome, mi ja ĉeestos kaj ĝojas, ke mi povas kunludi“. Ben zorgoliberigita diris: „Dankon, kara. Estas tre bone, ke vi kunludas. Mi ja bezonas vin. Por mi ne estas facila afero ĝustatempe montri voluptemon al tiu roboto. Sed, se vi helpos min, tiam mi certe sukcesos. Ĉu ni nun veku Liŝa-n? Mi ĝojus, se estas vi, kiu donas la ordonojn“.
Tessa bone kunludis. „LIŜA, vekiĝu. Iru el la kabino, senvestigu vin kaj iru kun ni en la dormoĉambron“, ŝi komandis. „Restu staranta, LIŜA!“ ordonis Ben kaj esplore rigardis ŝian belegan korpon kaj diris: „Vidu, Tessa, kiel bele ŝi aspektas. Ŝi havas preskaŭ la samajn proporciojn kiel vi. Venu, kaj tuŝu ŝian haŭton. Tio ankaŭ sentas bone“. Tessa nun ankaŭ tuŝis la haŭton de la androido, kaj iomete palpis la mamojn. Surprizite ŝi vokis: „Ben, tion vi verŝajne tre ŝatas. Palpu ŝiajn mamojn. Ili estas pli volumenaj ol la miaj. Vere, bone farita. Mi envias ŝin“. Liŝa montris vere perfektan korpon. La koloro de la haŭto estas iom helbruna, la vizaĝo similas al tiu de Tessa, nur la lipoj estis pli grandaj kaj mankis la efelidoj. Ankaŭ la bruneta harararo distingiĝis de tiu de Tessa, kiu ja posedis helblondan hararon. Nevideblis la pubharoj kaj la korpoharoj, sed, sur la tuta haŭto de Liŝa troviĝis tre malgrandaj, fajnaj haroj. Liŝa bezonis ilin por sia palposento.
Nun Ben kuŝiĝis nude surventre sur la longan benkon. Tessa donis al Liŝa bonodoran oleon kaj postulis: „LIŜA, masaĝu vian novan amanton. Estu tre karesema!“ Senprobleme Liŝa realigis tiun taskon. La kolegoj de la sekcio P vere bone laboris. Ili ja instalis la programon por masaĝo en la komputilan cerbon de Liŝa. Ŝi forte knedis la sidvangojn kaj tiam premis al la spino de supre kaj malsupre. Ŝiaj manoj ankaŭ frotetis la nukon kaj la ŝultrojn. Liŝa tre zorgeme masaĝis kaj ne ellasis iun korpoparton. Fine ŝi ŝmiris oleon al la anusa regiono kaj tie tre kareseme movis la manojn. „LIŜA, faru paŭzon, kaj Ben, turniĝu kaj kuŝiĝu surdorse“, ordonis Tessa, kaj tiam Liŝa denove komencis masaĝi, nun la fronton de la korpo. Estis la unuan fojon, ke ŝi faris tion, sed ŝi agis kiel profesiulino. Ben fermis la okulojn kaj ĝuis la knedantajn manojn sur sia korpo. Liŝa ne forgesis iun regionon kaj finfine atingis la penison, kiu intertempe malmoligis. Liŝa ankaŭ knedis ĝin, sed estis nur masaĝo, sen erotika aldono. Ben komencis ĝemegi, sed tion Liŝa kompreneble ne komprenis. Tessa, kiu la tutan tempon observis la agadon de Liŝa, nun helpis. Ŝi kisis la faluson kaj de supre englutis ĝin en sian gorĝon. Ŝi movis sian kapon kelkfoje kaj tiam retiris kaj donis novan komandon: „Nun estas via vico, LIŜA. Vi devas fluti ĝin“.
Liŝa obeis kaj ŝi ankaŭ obeis, kiam Tessa postulis: „LIŜA, fiku vian amanton desupre. Vi estas lia rajdantino“. Ben puŝis sian stangon en la androidan vaginon. Sed Liŝa nur disponigis sian vulvon, ŝi preskaŭ ne moviĝis. Tial Ben proponis: „Ni nun iru al la lito. Tie mi bugros vin, LIŜA“. „Jes, bona ideo“, reagis Tessa kaj aldonis: „Kaj mi ankaŭ kunludos. Mi kuŝiĝos antaŭ vi. Mi disetendos miajn gambojn. LIŜA, leku mian pubon, kaj Ben, bone bugru LIŜA-n“. La triopo nun aktive seksumis. Ben volupteme movis sian ankoraŭ rigidan penison tien kaj reen. La androida rektumo bone taŭgis por tiu praktiko. Intertempe Liŝa intense lekis la pubon de Tessa. Ben ordonis: „LIŜA, metu vian langon tre profunde en la vaginon de Tessa. Uzu viajn lipojn por karesi ŝian klitoron.“ Nun ankaŭ Tessa komencis ĝui la aferon. Ben rimarkis, ke li ne plu povus reteni la ejakulon tre longe kaj demandis: „Tessa, ĉu mi nu ŝprucu en vian fendon aŭ ĉu mi restu ĉe Liŝa?“ Tessa respondis: „Restu ĉe Liŝa, Ben, kaj prenu la alian pordon, enmetu vian kacon en ŝian vaginon kaj ĵetu vian spermon tien“. Kaj Ben obeis. Li eniris la androidan vaginon kaj pli forte moviĝis. „Mi amas vin ambaŭ“, li kriis kaj malplenigis sian lancon. La fortaj puŝoj transmisiis ankaŭ al la korpo de Tessa, kiu arde atendis tiun finaĵon kaj feliĉe atingis la klimakson. Ben donis ordonon kaj demandis: „LIŜA, dankon, nun estu paŭzo. Kion vi sentis?“ Liŝa ekstariĝis kaj diris: „Mi trovis 4 mililitrojn da spermo, kiujn vi donis en mian vaginon. Ĝi enhavas bonajn substancojn, mi stokas ilin en mia artefarita hepato“. Tessa ridetis kaj diris: „Tre bone, LIŜA, iru nun en la banĉambron, purigu vian korpon, surmetu vian robon kaj atendu en la laborĉambro“.
La konstrua sekcio provizis la androidan korpon per perfekta haŭto. Liŝa senprobleme duŝis sin. Ŝi eĉ povus subakvigi pli ol tri metrojn. Ben kaj Tessa poste iris al la banĉambro por kuna duŝado. „Dankon pro via helpo“, diris Ben kaj kisis ŝin. Elĉerpitaj ili reiris al la lito kaj tie tre rapide ekdormis dum Liŝa sen movoj staris en la laborĉambro.
„Mi preparis kafon. Venu en la kuirejon. Ĉu vi ankaŭ ŝatas manĝi kelkajn kuketojn?“, vokis Tessa, kiu jam sufiĉe ripozis en la lito. Ben respondis: „Jes, estas bona ideo. Mi ŝatas kafon kaj kuketojn. Tio helpas havigi klaran kapon“. Li nun vere bezonis klaran kapon, ĉar necesis analizi la amorajn kapablojn de Liŝa. Tessa demandis: „Ĉu vi opinias, ke Liŝa sukcese trapasis la ekzamenon? Laŭ mi estis bona amora ludo“. „Jes, mi ankaŭ ĝuis la aferon. Nekredeble, mi fikis androidan pupon“, konstatis Ben kaj aldonis: „Sed ŝi nepre bezonas kelkajn plibonigojn. Ŝi ja ĉiam faris tion, kion ni ordonis. Neniam ŝi memstare faris ion. La amludo nur estis tiel ĝuinda por mi, ĉar vi helpis. Ni bezonas virinan androidon, kiu aŭtonome reagas. Ekzemple, ĉu vi memoras, kiam mi bugris vin? Vi donis al mi grandegan plezuron per la ritmaj kontrahiĝoj de via rektumo. Vi memstare, sen demandi min, faris tion“. Tessa rimarkigis, „Jes, vi pravas, mi forgesis doni tiun ordonon. Mi ankaŭ vidis, ke ŝi nur tre pasive rajdis sur vian rigidan penison. Vi sole levis kaj mallevis vian korpon por produkti la necesajn movojn. Ja, ŝi devas esti pli aktiva. Ŝi bone laboris, sed mankis volupteco“. Ben diris: „Ŝi estas roboto, sed ni kontaktu la gekolegojn de la sekcio P. Eventuale ili ja povas iomete ŝanĝi la programon kaj tiam ankaŭ Liŝa povas montri voluptemon.“
Saroja malfermis la pordon de la laborejo P kaj enlasis Ben kaj Tessa, kiuj tuj laŭdis la sekcion pro la bona laboro. „Ĉu vi vere seksumis kun Liŝa?“, demandis Saroja, kaj ĉifoje ne ruĝiĝis. Tessa ridetis kaj eĉ riskis etan ŝercon: „Jes, li tre intense faris tion, kvankam li estis preferinta amori kun vi“. Sekar aŭdis tion kaj protestis: „Vi estas ja vere fia kolego. Sed mi avertas vin. Ne tuŝu mian asistantinon Saroja“, kaj per tiuj vortoj li brakumis ŝin por montri sian inklinon. Saroja tre kontente ridetis. Evidentiĝis, ke estis tre harmoniaj rilatoj inter la du gekolegoj de sekcio P. Sekar demandis: „Kiel ni povas helpi vin?“, kaj Ben priskribis, ke Liŝa teknike perfekte funkciis, sed ne povis montri proprajn sentojn. Ne troviĝis voluptemo. Li klarigis: „Ŝi ja tre bone obeas, sed ŝi neniam faras ion el propra iniciato. Mi pensas, ke ŝi devus esti iomete pli aŭtonoma.“ Tessa aldonis: „Liŝa estas ja roboto por viro, kiu ŝatas seksan dorlotadon. Li ofte preferas simple kuŝi pasive sur la lito kaj ĝui la aktivan partnerinon. Li volas ja fidi ŝian talenton sen doni ordonojn.“
Sekar komprenis tion. Li eksplikis la problemojn: „Ne estas facila afero, instali tiujn homajn trajtojn en la komputilan cerbon de la androido. Ni bezonas ja aŭtonomion, scivolemon, memkonfidon, kunsenton, inventemon, flekseblecon, deziron kaj voluptecon kaj verŝajne ankoraŭ aliajn ecojn. Vi devas venigi la androidon ĉi tien. Ni bezonos la tutan tagon.
Je la mateno de la venonta tago, Ben kaj Tessa denove iris al sekcio P por depreni Liŝa-n. Sekar priskribis la instalitajn ŝanĝiĝojn: „Ni krome instalis la kontakton al la interreto. Liŝa nun povas mem traserĉi la reton por atingi informojn, sondokumentojn, bildojn kaj filmojn. Ŝi ne bezonas apartan komputilon, ĉar tiu kapableco estis ero de sia komputila cerbo. Do, por tio ŝi povas memstare lerni, verŝajne pli rapide ol vi povas imagi. Atentu, la novajn eblecojn vi povas agordi per la komputila ilo de la kabino. Krome vi kompreneble povas ankaŭ uzi ĉiun komputilon kun ligo al la komputila cerbo de Liŝa. Sed vi bezonas pasvorton. Jen por vi, lernu la ŝlosilan vorton kaj detruu tiun slipon“. Ben legis ‘benkajtessa-aph01732’, montris la slipon al Tessa kaj disŝiris ĝin en multajn paperpecetojn. Kun Liŝa ili forlasis sekcion P kaj eniris la senŝoforan veturilon.
Jam nun montriĝis, ke Liŝa iĝis tute alia estaĵo. Ŝi donis amikecajn salutojn al Ben kaj Tessa. Ŝi brakumis ilin kaj kisis ilin surbuŝe dirante: „Mi amas vin ambaŭ“. Tiam ŝi tuj komencis tuŝi la pantalonon de Ben kaj palpis la intertempe iomete kreskantan kacon. Tessa provis bremsi ŝin: „Liŝa, atendu, ĉi tie en la veturilo ne estas bona loko. Ni tuj atingos mian loĝejon. Tie vi pli bone povas montri vian amon“. Liŝa obeis, sed restis iomete maltrankvila. Alveninte hejman ŝi tuj senvestiĝis sin. „Ben, ankaŭ vi nudiĝu nun“, ŝi petis, kaj helpis lin demeti la vestaĵojn. Senprokraste ŝi enmetis lian kacon en ŝian buŝon kaj avide flutis ĝin. Krome ŝiaj manoj kareseme vagadis sur la tutan korpon de Ben. Tessa ne sciis kion fari. Por subteni lin ŝi ankaŭ senvestigis sin kaj komencis masaĝi la dorson kaj la mamojn de Liŝa, kiu prompte montris ĝojon: „Ho, tre bone, mi ŝatas tion“. Ben intertempe tiel ekscitiĝis, ke li ne tre longe povis reteni ejakulon. Li trenis sian kacon el la gorĝo de Liŝa, kaj ĵetis sian ĉuron rekte al ŝia vizaĵo. „Tio estas malŝparo“, ŝi diris, kaj forviŝis la spermon per ŝia dekstra mano. Ben nun retiriĝis unu paŝon, li bezonis paŭzon, sed Liŝa postulis kroman stimulon. Ŝi ekstaris kaj hastis al la banĉambro tuj revenante kun la duobla dildo. Tiun ŝi enŝovis en la vaginon de Tessa kaj la duan parton en la propran ingon dirante: „Tessa, mi ne forgesis vin“. Per fortaj ritmaj puŝoj ŝi produktis efikajn stimulojn por Tessa, kiu ankaŭ ĝuis tion. Ben subtenis ŝin per kisoj kaj masaĝo de ŝiaj mamoj.
Liŝa iĝis tute nova androido. Ŝi montris voluptemon kaj memstarecon. Sed Ben eksciis, ke ili ne povus seksumi la tutan tagon. Tial li decidis ordoni paŭzon. Li gvidis la androidan nimfomaniinon al la kabino kaj ekŝaltis la ŝarĝ-proceson por minimume kvar horoj. Poste li proponis al Tessa iri al restoracio por tagmanĝo. „Estas iomete malfrue, sed mi ankaŭ malsatas,“ konfesis Tessa. Ili piediris nur kelkajn minutojn por atingi la italan picejon. Ben mendis vinon kaj picojn kaj ĝemetis: „Ho, kia bona tempo, bongustaĵoj sen sekso! Kiel bona estas la vivo“. Tessa ankaŭ kontente manĝis kaj proponis postan promenadon en la parko.
„Kie estas Liŝa? La kabino estas malplena!“ kriis Tessa. „Ĉu vi traserĉis la aliajn ĉambrojn“, proponis Ben, sed Liŝa ne estis trovebla. Ben kontrolis la agordojn je la komputila ilo kaj vokis: „Ho, ve, la agordado montras maksimuman memstarecon. Liŝa eĉ havis la permeson por memstare forlasi la kabinon post ŝarĝado. Kontaktu S-ron Sekar, li certe helpos nin“. Sed neniu povis helpi. Helpis nur atendi, ĉar post minimume 10 horoj Liŝa bezonus novan energion. Tial ŝi certe revenos al sia kabino. S-ro Sekar klarigis, ke ŝi bone kaŝis ĉiujn spurojn. Eĉ per satelito neniu povis trovi ŝin.
Ŝi tute aŭtonome promenis en la parko kaj prenis lokon sur benko apud la lago. Per interreto ŝi estis fiksanta rendevuon kun juna knabo. Li volis veni tiun vesperon je la sepa horo al tiu benko. Estis Juan, dek ses jaraĝa, kiu nun direktiĝis per biciklo al sia unua rendevuo kun virino. „Ĉu vi estas Liŝa?“, li demandis. Liŝa ĝojis pri sia nova partnero kaj kisis lin sur la dekstra vango dirante: „Mi atendis vin, ĉu mi plaĉas al vi?“ Juan iomete timigite balbutis: „Jes, ja, kompreneble, sed, – vi estas ja pli maljuna ol mi. Mi ne estis atendanta tion. Kiom aĝa vi estas?“ Liŝa respondis: „Vi malpravas, mi estas pli juna ol vi. Mia aĝo estas malpli ol tri semajnoj“. Juan ridis kaj replikis: „Mi ne kredas tion, vi ŝercas.“, kaj Liŝa eksplikis, ke ŝi estis virina androido, sed tamen bona virino por li. „Mi bezonas trinkaĵon“, diris Juan kaj proponis viziti gastejon. Sed Liŝa ne ŝatis tion. Ŝi ja nur rendevuis por amora aventuro. Tial ŝi sugestis al li aĉeti trinkaĵon kaj poste iri kun ŝi al lia hejmo.
„Jes, kial ne. Miaj gepatroj hodiaŭ ne estas ĉi tie. Ĉu vi permesas, ke mi informu miajn amikojn el la klaso? Ili certe ankaŭ ĝojos renkonti vin“. Liŝa ne kontraŭstaris. Ŝi nun eĉ povis plani pliajn amorajn aventurojn. En vendejo Juan aĉetis bierkeston kaj transportis ĝin per la biciklo hejmen. Liŝa helpis porti la keston al la ĉambro de Juan, kiu ĝentile bonvenigis ŝin: „Jen mia fotelo. Bonvole sidiĝu“. Sed Liŝa ne povis atendi plu. Ŝi senvestiĝis sin kaj tute nude premis sian korpon al Juan. „Estu ankaŭ nuda!“, ŝi lascive flustris kaj helpis lin forpreni la ĉemizon kaj la pantalonon. Juan ne povis defendi sin. Li estis neatendite kaptita. Liŝa kisis lin surbuŝe kaj karesis lian kacon. „Atendu, mi ja ankoraŭ volas informi miajn amikojn“, li petis. „Faru tion. Intertempe mi dorlotos vin“, diris Liŝa kaj komencis fluti lian kacon, kiu nun atingis bonan rigidecon.
Juan intertempe provis koncentriĝi al la komunikilo por alvoki la amikojn. Li nur sukcesis sendi mallongan tekstmesaĝon: „Karaj amikoj, venu al mi nun. Estos granda festo!“. Tio sufiĉis. Nun li koncentriĝis denove al sia peniso, kiu la unuan fojon spertis flutadon. Sed Liŝa ne estis kontenta. Ŝi retiris kaj prezentis sian vulvon al Juan petante: „Fiku min nun. Elektu la ĝustan pordon.“ Juan ne sciis kion fari, sed Liŝa helpis kaj enigis lian faluson en sian vaginon. Juan nun la unuan fojon penetris vaginon. Li estis ege ekscitita kaj post kelkaj puŝoj li orgasmis, sen doni al Liŝa la eblecon ankaŭ ĝui la aferon. Juan petis pardonon, sed Liŝa gvidis lian dekstran manon al la spermgutanta vulvo. „Ne gravas, vi povas fingrumi kaj leki min“, ŝi proponis, kaj Juan vole nevole komencis kontentigi ŝin.
Feliĉe, ke nun alvenis Carlos kaj Sergio, la unuaj du amikoj. Juan kaptis mantukon kaj kuregis al la pordo. Preskaŭ senspire li indikis, ke la festo jam komenciĝis kaj reiris al Liŝa, kiu ankoraŭ tute nude sidiĝis sur la fotelo. Juan prezentis ŝin al siaj amikoj: „Tio estas Liŝa, ŝi estas androido, sed vi ne rimarkas tion. Ŝi parolas kaj moviĝas kiel homa virino“. Sergio gapis kaj diris: „Ŝi estas belega. Mi legis pri tiu virina androido en la gazeto, sed kial vi ambaŭ estas nudaj?“. Juan anoncis: „Liŝa ne nur estas bela virina androido, ŝi estas nimfomaniino, do, vi ankaŭ devas senvestiĝi vin. Prenu bieron, se vi soifas!“. Carlos kaj Sergio ne longe pripensis tion. Ili forprenis la vestaĵojn kaj komencis palpi la tutan korpon de Liŝa.
Liŝa ne kaŝis sian voluptemon. Per la interreto ŝi ja estis trovinta ĉiujn diversajn formojn de seksa agado. Tial ŝi proponis, ke Sergio kaj Carlos samtempe fiku ŝin. Unue ŝi kondukis Carlos tiel, ke li surdorse kuŝiĝis sur la tapiŝo. De supre ŝi enmetis lian kacon en sian vaginon kaj ritme moviĝis. Carlos povis bone kunagi, danke al lia forte erektiĝinta peniso. Nun Liŝa vokis Sergion: „Sergio, prenu la alian pordon! Bugru min nun. Tiam mi povas ĝui du amorantojn!“ Sergio ankaŭ komprenis kaj ne longe atendis. Li enŝovis sian rigidan stangon en ŝian anusan truon, kaj ambaŭ amikoj klopodis doni bonan fikadon. Daŭris nelonge kaj aliaj junuloj alvenis. Juan jam je la pordo informis ilin. Sen plia konversacio ili gaje partoprenis la orgion. Liŝa intertempe kooperadis kun kvin junuloj samtempe. Unu el ili ĝuis ŝian flutadon, du ĝuis la traktadon de ŝiaj manoj kaj la plej feliĉaj povis fiki aŭ bugri ŝin. „Pauzon“, vokis Juan. Li proponis, ke li kaj la aliaj havu la ŝancon iomete paroli kun Liŝa. Li disdonis la lastajn bierojn kaj turnis sin al Liŝa: „Liŝa, ĉu vi ankaŭ volas trinki ion?“. Liŝa respondis: „Mi estas androido, mi ne devas trinki, sed mi povas. Mi ja jam ricevis grandan spermkvanton. Tio sufiĉas, sed mi nur havas ankoraŭ duonhoron. Tiam mi devas forlasi vin por eniri mian kabinon“ Ĉiuj junuloj bedaŭris, ke Liŝa baldaŭ foriros, kaj ĉiu volis brakumi kaj kisi ŝin. Ŝi ĉarme proponis: „Se ĉiu el vi adiaŭos min per lekado de mia vulvo, mi ankaŭ lekos vin. Iru al mi.“
Estis stranga adiaŭa ceremonio. Liŝa sidis sur la fotelo kun disetenditaj gamboj. La knaboj staris en vico kaj unu post la alia surgenuis por mallonge leki ŝian vulvon, poste la knabo ekstariĝis kaj enŝovis la kacon en sian buŝon. Juan estis la lasta. Li intertempe denove disponis pri rigida kaco kaj tre longe ĝuis la adiaŭon. Finfine li ejakulis en ŝian malfermitan buŝon kaj ĉiuj amikoj aplaŭdis. Liŝa rapide duŝis ŝin, kaptis la vestaĵojn kaj forlasis la loĝejon de Juan. En dek kvin minutojn ŝi devis atingi sian kabinon por regenerado.
Ĝustatempe Liŝa atingis la loĝejon de Tessa kaj senprokraste eniris la kabinon. Ben kaj Tessa nun zorgoliberigataj povis elekti la ĝustajn agordojn por Liŝa. „Tre grava! Forŝaltu la eblecon memstare forlasi la kabinon“, diris Tessa, kaj Ben kompreneble komencis per tiu ŝaltilo. Paŝon post paŝo li kontrolis la aliajn ŝalteblecojn kaj plejofte prenis moderatan alĝustigon. „Dormu bone, Liŝa“, li murmuris, sed Liŝa jam estis malŝaltita, nur la regeneradaj procesoj laboris.
„Bone, nun ni povas ekigi la serian fabrikadon“, anoncis S-ro Wallin, kiu interese aŭskultis la raporton de Ben kaj Tessa. „Mi proponas, ke la sekcio M dezajnu diversajn vizaĵojn. Estus bone, se la virinaj androidoj ricevus individuajn trajtojn“, proponis Tessa. S-ro Wallin replikis: „Mi konsentas, kaj tiam ni ankaŭ bezonas diversajn robojn. Ĉu vi povus zorgi pri tio?“ Tessa ĝojis pro tiu tasko. Jam delonge ŝi ne havis tempon por butikumi. Ben diris: „Ni morgaŭ povos vojaĝi al la urbocentro, kompreneble kun Liŝa, por surprovi la robojn. Kiom da roboj ni bezonas?“ S-ro Wallin decidis pri la akirado de kvin dek diversaj roboj. „Ho ve, tiam mi bezonas krompagon. Lastan fojon, kiam mi butikumis kun virino, estis terure longdaŭra afero. Verŝajne estus pli bone, se mi mem havigu la robojn, sen Tessa!“, plendis Ben, sed ne ricevis subtenon.
La sekcio P ankoraŭfoje kontrolis la agordojn por la profilo de Liŝa, kaj poste kopiis la tutan enhavon de la androida cerbo. Ĉiuj novaj virinaj androidoj ricevis la saman programon kaj la saman memoron. Pro sekurecaj kaŭzoj, S-ro Wallin insistis pri la gardado de Liŝa. Ŝi restus kiel originalo en la firmao, sub la kontrolo de Ben kaj Tessa. Sekrete la ĉefo de la APH-firmao planis eĉ deprunti ŝin por propraj aventuroj. Li nur atendis la ĝustan tempon, kiam lia edzino ne ĉeestus. Sed restis alia problemo. Kvankam la kvin dek novaj virinaj androidoj verŝajne tute same sintenus kiel Liŝa, oni nepre devas per viroj testi ilin. Sed ne certis ĉu por tiu tasko troviĝus sufiĉa partopreno de la kunlaborantaj viroj el la firmao. Tial S-ro Wallin invitis la dungitojn veni al la halo E por informi ilin pri la aktualaj planoj.
„Karaj gekolegoj. Grandan dankon pro viaj klopodoj en la lastaj semajnoj. Nur pro via senlaca penado, la APH-firmao atingis la nunan pozitivan situacion. Venontan monaton ni celas al la ellivero de kvincent virinaj androidoj. Tio ebliĝis, ĉar ni nur devis adaptigi la jam ekzistantajn androidojn al la virina versio. Lastan semajnon ni ricevis cent kromajn komisiojn. Tio signifas bonan estontecon por la firmao kaj, mi povas jam nun promesi tion: Ĉiu dungito ricevos krompagon en la venonta monato.“ Ĉiuj en la halo aplaŭdis kaj S-ro Wallin nun klarigis la plej urĝan aktualan problemon: „Viroj, ni bezonas vin ĉiujn. La novajn virinajn androidojn ni nur povas elliveri, se ili estas profunde kontrolataj. La diversaj sekcioj el nia firmao kompreneble faros tion, sed ankoraŭ necesos la lasta testo. Por tiaj testoj ni bezonos verajn virojn, kiuj ne ektimas, elprovi la kvalitojn de niaj amoraj androidinoj. Bonvole skribu vian nomon en la listo apud la podio. Postmorgaŭ vi povos depreni vian robotinon de la sekcio P. Estas ja nur por unu tago“.
Sekvis granda rumoro en la kunveno. Kelkaj ĉeestantaj amikinoj kaj edzinoj de la viraj dungitoj ne ŝatis tiun taskon. Tessa komprenis ilin sed ŝi estis preta helpi sian ĉefon. Tial ŝi suriris la podion kaj alparolis la kunvenon: „Karaj koleginoj, mi tute komprenas viajn protestojn. Sed mi povas certigi vin: se via partnero amorus tiun virinan roboton, tio ne estas kokrado. Male, via partnero bezonos vin dum la testado. Kaj vi spertos, ke la ludo kun tiu roboto estas ankaŭ ĝojinda agado por vi. Kredu min, mi mem spertis tion“. S-ro Wallin dankis pro tiu subteno, kaj multaj kolegoj subskribis la liston, kompreneble ne ĉiuj. Tio signifis, ke kelkaj kolegoj devus testi ne nur unu androidinon.
„Ĉu mi ankaŭ metu mian nomon sur la liston?“ demandis Ben, kaj Tessa ridete replikis: „Nur se vi promesas bonan konduton dum la butikumado. Ben diris „Dankon, kaj mi esperas, ke Liŝa ne iĝu ĵaluza. Ŝi ja restos ĉe ni.“
Antaŭ la sekcio P stariĝis longa vico. Tiun matenon kvar dek viroj iris por depreni virinan androidon por testado. La tuta laborantaro, escepte de Sekar kaj Saroja de la sekcio P, ne bezonis labori, ĉar la testado de la robotino meritis prioritaton. Ses virinoj ankaŭ alvenis kaj protestis antaŭ la laborejo. Ili kunportis grandajn afiŝojn kun la surskribo: „Kontraŭ la diskriminacio de la virinoj!“. Post la depreno de la robotoj ili kunvenis en la kantino por diskuti pri venontaj agadoj. Tessa petis permeson, ankaŭ partopreni.
„Estas terure, ĉiam la viroj. Mi ne povas elteni tion“, protestis Selma kaj Kali aklamis: „Jes, vi pravas, kial ni ĉiuj laboras la tutan tagon nur por kontentigi tiujn perversajn viraĉojn?“ Ankaŭ la aliaj virinoj montris malkontentecon. Tessa kontraŭdiris: „Ĉu vi iam pripensis la aferon, kial viroj preferas tiajn pupojn? Kial ili ne elektas vin? Mi scias, ke multaj virinoj ankaŭ nur egoiste agas. Ili ne volas kontentigi virojn, ĉar ili simple estas tro fridaj“. Tiu lasta aserto kaŭzis denovan kontraŭparolon. Zarina rimarkigis: „Ni ĉiuj estas vere kelkfoje tro fridaj. Sed mi ne komprenas, kial neniu pensis pri la ebleco, ke virinoj ankaŭ kelkfoje ŝatas kontentigon“. „Jes, tio estas la solvo“, vokis Alma kaj aldonis: „Ni bezonas viran androidon! Kion vi pensas pri tio?“
Tio estis vere interesa propono, pensis Tessa kaj donis la jenan konsilon: „Kara kolegino. Estas genia ideo. Krome tre bona propono por nia firmao. Vi devas tuj kontakti nian ĉefon. Li certe ĝojus pro via propono“. La virina grupo longe diskutis tiun temon kaj finfine interkonsentiĝis, ke Alma kun Tessa prezentu tiun proponon al la ĉefo.
Aliaj problemoj preskaŭ ne aperis. Nur en du kazoj virinoj plendis pri siaj edzoj. Ili la tutan nokton seksumis kun la virinaj androidinoj. Por tiuj virinoj certe la vira androido estus bona solvo de la seksaj problemoj. La venontan tagon Tessa kun Alma vizitis S-ron Wallin kaj tie prezentis la proponon pri vira androido por amoraj aventuroj. S-ro Wallin akceptis tion, dirante „Dankon, kial mi mem ne pensis pri tio? Verŝajne en Usono troviĝas multaj riĉaj virinoj, kiuj ŝatus niajn virajn robotojn.“ Tessa aldonis: „Ne forgesu la virajn samseksamulojn. Mi legis, ke en Hispanio, Germanio, Nederlando kaj Kanado vivas granda geja komunumo“. S-ro Wallin tre pozitive reagis: „Bone, mi kontaktos miajn komercajn partnerojn. Morgaŭ mi informos vin. Kaj,“ – per tio li vaste ridetis – „se ni disponus pri vira androido, ni nepre bezonos niajn virinajn kunlaborantinojn por testi la aferon“. Alma kaptis tiun indikon kaj diris „Mi ĝojas pri tio. Mi certe estos la unua virino sur via listo!“.
‘Ĝakomo Kazanova“, tio estis la nomo de la unua vira androido por amoraj ludoj, fabrikita de la fama APH-firmao. La sekcio M konstruis lin laŭ modelo de Ben. Sed Tessa ĝustatempe intervenis por realigi kelkajn ŝanĝojn. Ĝakomo montris pli atletikan korpon ol Ben. Li ankaŭ distingiĝis per alia vizaĝo kaj alia hararo. Tessa ŝatis tion dum Ben ne estis tiel kontenta. Tamen li ne volis esti ludofuŝanto kaj akompanis Tessa sur la vojo al la sekcio P, kie Saroja jam atendis ilin dirante: „Ĉi tie estas Ĝakomo. Li estas mia amiko. Mi vere bedaŭras, ke li nun iros kun vi“. Ŝi brakumis Ĝakomon kaj eĉ kisis lin. Ĝakomo evidente ankaŭ ŝatis Sarojan. Liaj manoj palpis la tutan korpon de ŝi. Ili tuŝis la mamojn kaj la maldekstra mano eĉ karesis ŝian pubon. Sekar ridetis kaj rimarkis: „Ĉu vi rekonas mian timidan asistantinon? Danke al Ĝakomo ŝi kvazaŭ tute degelis. Verŝajne estus tre bone, se ŝi testus lin. Sed ĉifoje tio estas ja la tasko de Tessa. Ne ĉagrenu, Saroja, baldaŭ venos novaj Ĝakomoj, kaj tiam vi ricevos vian ŝancon!“
Tessa prenis la maldekstran brakon de Ĝakomo kaj iris al la veturilo. Ben penseme sekvis ilin. Kiel pasus ĉi tiun vesperon? Ĉu li same kiel Tessa senprobleme akceptus androidan rivalon? Li devis ja esti lojala. Tessa neniam plendis, kiam li seksumis kun Liŝa. Ĉu li vere povus bone kunludi. „Kion vi pensas?“, demandis Tessa kaj aldonis: „Hodiaŭ estu granda festo. Liŝa jam atendas nin en ŝia kabino kaj ni kune atendos grandiozajn aventurojn, ĉu ne?“ Ben respondis: „Jes, vi pravas. Ni estas feliĉuloj. Nia laboro estas samtempe amora aventuro. Kie oni havas tiajn eblojn?“ Li nun estis pli kuraĝa kaj metis sian dekstran brakon sur la ŝultron de Tessa. Triope ili eniris la loĝejon kaj Ben unue malliberigis Liŝan el sia kabino. Ŝi ekrigardis Ĝakomon la unuan fojon. „LIŜA, ĜAKOMO. Salutu vin!“, Ben donis koncizan prezentadon kaj la du androidoj ŝajne hezitis alproksimiĝi al la vidalvidulo. „Salutu vin. Vi estas amikoj“, emfazis Tessa kaj nun la du androidoj ĝuste reagis. Ili ne nur salutis unu la alian, ili interŝanĝis kisojn kaj rapide senvestigis sin. „Ili ne bezonas nin“, diris Ben kaj sidiĝis kun Tessa sur la sofon. Kaj vere, la du androidoj komencis seksumi. Ĝakomo tuj enigis sian penison de malantaŭe en la vaginon de Liŝa kaj forte fikis ŝin. Evidentiĝis, ke ambaŭ ĝuis tion.
„Kion ni faru nun?“ demandis Tessa, kaj Ben proponis ankaŭ partopreni la seksajn interagadojn. Li kisis Tessa-n kaj flustris: „Mi nun interrompas la ludon de la androido per klara komando, – atentu: LIŜA, ĜAKOMO, ĉesu nun. Liŝa estas mia amikino kaj Ĝakomo estas amiko de Tessa. Ni nun ŝanĝu la partnerojn!“ La du androidoj bone obeis.
„Vidu, Ben. Ĝakomo havas la saman kacon kiel vi“, elvokis Tessa, tuŝis la erektiĝintan androidan kacon kaj daŭrigis la laŭdadon: „Tio sentiĝas tre bone, venu. Vi ankaŭ palpu ĝin“, sed Ben ne tiel entuziasmiĝis, ĉar sia peniso ankoraŭ malrigide pendis malsupren. Tessa enigis la faluson de Ĝakomo kaj arde suĉis ĝin. Ĝakomo tre singardeme movis sian penison tien kaj reen. Liŝa nun komencis suĉi la penison de Ben, ankaŭ tre malrapide kaj singardeme. Dum tio Ben daŭre rigardis la flutadon de Tessa. Li ordonis „ĜAKOMO, spruĉu nun vian ĉuron en la buŝon de Tessa!“ kaj Ĝakomo tuj obeis. Tessa avide glutis la androidan fluidaĵon kaj invitis Ben ankaŭ gustumi: „Ben, enigu lian kacon en vian buŝon, la ĉuro vere bongustas, do, ne estu ludofuŝanto“. Ben, kiu intertempe pro la flutado de Liŝa ankaŭ sentis volupton, klinis la kapon kaj lekis la fluidaĵon de la androida peniso. Tiu amorilo ankoraŭ estis rigida kaj Ĝakomo pli forte enŝovis ĝin en la gorĝon de Ben. Li komencis buŝfiki lin. Ben retiriĝis dirante: „ĜAKOMO, jes, via spermo vere bongustas, sed mi ne volas fluti vin, pli bone uzu vian ilon por kontentigi Tessa-n“.
Nun komenciĝis la ‘normala’ seks-konkurso. Ben kaj Ĝakomo penetris la virinojn de malantaŭe. Ben enŝovis sian kacon en la vaginon de Liŝa. Ĝakomo faris la samon kun Tessa. „Mi decidas pri la takto. Bonvole malrapide komencu“, vokis Tessa, kaj la du viroj obeis. Post pluraj puŝoj Tessa postulis pli rapidajn movojn. Ben kaj Ĝakomo kvazaŭ sinkrone agis. „Nun denove pli malrapide“, vokis Tessa. Tiu ludo kelkfoje ripetiĝis, kaj Tessa ne plu bezonis doni la ordonojn. Estas nun Ĝakomo, kiu stiris la kvarteton. Li tre atentente registris la partoprenon de la apude fikanta Ben, kiu signalis baldaŭan ejakulon. Ĝakomo tuj pli forte moviĝis, kaj Ben kaj Tessa preskaŭ samtempe atingis la klimaksojn. Ĝakomo trapasis la amoran ekzamenon per ‘summa cum laude’ (kun plej alta laŭdo). „Kiom da spermo estis hodiaŭ?“, demandis Ben. „Vi injektis en mian vaginon ekzakte kvin komo tri mililitrojn da spermo. Koran dankon“, respondis Liŝa, kaj Ben brakumis Tessa-n. Ambaŭ kontentige kuŝiĝis sur la grandan liton kaj ĝuis la paceman etoson.
Nur Liŝa kaj Ĝakomo daŭrigis la amoran aventuron. Ili prezentis ĉiujn eblajn seksajn praktikojn. „Ne interrompu ilin“, petis Tessa, kaj Ben rimarkigis: „Liŝa evidente tre bone lernis per siaj esploroj de la interreto. Ankaŭ Ĝakomo estis bona lernanto. Ili nun montras ĉiujn lecionojn de la kamasutro“.
> > > F I N O < < <