Dum la vojaĝo de l’ vivo
multaj estas trompitaj
de la ruzeco de l’ pado,
Ĉar la vojo estas longa:
ĉiam transiranta supren,
ĉu oni volas aŭ ne.
Tamen, vojeto mallonga
estas negrava detalo,
kvazaŭ tranĉo de l’ sorto.
Oni bezonas trairi
la tutaĵon de la vojo;
ĉu en sonĝoj de flugo,
aŭ eble inter la dornoj,
kiuj minacas l’ irejon.
Pasaĝeroj de l’ eterno,
ni estas vagantaj lumoj,
al ĉiel’ aŭ infer’ strebe.
Juiz de Fora, 07/12/2017.