Afiŝo

Malpoeme, oni
ĵonglas per vortoj
sur la korto de l’ koro.

Dorlotas mi oron,
kaj floras doloro,
kiu stelojn priflaras.

En la ostoj avaraj
al mondo frostas.
Subite ekdisfalas
la haŭto de simplaĵoj:
larmoj apenaŭas,

Ĉar niaj nioj
dependas de
viaj vioj.

(Ho, venu! Min ŝatu!
Mi reĝas fulme kaj tre belas
sur la foto fantasta!)

Voras horojn la mallumo,
kiu fasonas mensojn
perrete interkonektitajn.

Kaj jen demando bizara:
ĉu vera amo ankoraŭas?

Juiz de fora, 27/07/2017.