Kial mi estas malfeliĉa en ĉi tiu mondo?
Mi suferas, mi ne havas parencojn, mia Dio!
Kial mi eniris en la mondon, se mi scius
Ĉi tiu mondo estas materiisma,
ĉio aĉeblas, cigaredo, alumeto.
Vi estas malriĉa mia kara, neniu heredaĵo, neniu kandelo
En ĉi tiu mondo ekzistas homoj kun kalcinitaj koroj
Estas homoj kun brulitaj spiritoj,
kiel bubaloj en la arbaro
Estas homoj sen fido, leĝo aŭ vizio
Malamikeco, malamo, tribalismo, estas la loto
Amikeco estas mono, riĉeco estas blanka
La malriĉulo estas nigra, li devas iri al infero
Kiaj nedankemaj, kiel hipokritaj en ĉi tiu mondo!
Kaj la ĵaluzuloj, sorĉistoj, kaj friponoj
Kial mi estas en la mondo? Ĉu necesas bedaŭri pri ĝi?
Estas distritaj homoj, apartigitaj, skuitaj
Estas homoj, kiuj ne estas kontentaj de mi
Kion mi faru, estas la obstaklo al kiu?
Kiu! Mi estas malriĉa, handikapita, ĉu mi?
Mi ne havas amikojn, ĉar mi nenion havas krom debatoj pri mi
En ĉi tiu mondo, ĉu mi estas frato, amiko, mizerulo?
“Ĉu la kantisto Koko kun elegantaj flugiloj povas forgesi la ovan grandecon?”
“Mia patro ĉiam diris al mi: Ni dependas de la plej grandaj sed ni ankoraŭ bezonas pli malgrandajn. Kiam la inundo venas, la fiŝo manĝas formikojn kaj kiam la inundoj foriras, la formikoj manĝas fiŝojn. Nur tempo kontas. Por fabriki sapon, oleo necesas. Sed por purigi oleon, la sapo necesas.
Tia estas ironio de la vivo. Neniu estas memsufiĉa. Ĉiuj bezonas iun ajn. Malestimu kaj ne traktu homojn malĝuste.
Neniu scias,kio okazos morgaŭ.
Sinjoro Honore Sebuhoro
Esperanto-Kursoj
Po Box 08 Bunagana-Kisoro Ugando.
Retpoŝto: honsebn@gmail.com