Antonio Felix da Silva
“En la komenco estis la Vorto, kaj la Vorto estis kun Dio, kaj la Vorto estis Dio”. “Tiu estis en la komenco kun Dio”. (La Evangelio laŭ Sankta Johano (1,2).
Ĉiu Spirito estas la intelekta estulo de la kreitaĵaro. Pro tio vivi estas la plej bona momento por la evoluado de la homoj. En la komenco la Monado, kiel flamo, vojaĝis tra la spaco ĝis starigi apud la Minerala Regno, kie ĝi kuŝis tie dum miljaroj. Poste ĝi ĉeestis ankaŭ apud al la Vegetala Regno kaj miljaroj post, apud al la Animala Regno. Do, ĝi fariĝis homon kiu havas korpon, perispiriton kaj spiriton.
La Flama Monado kiu malsupreniris tuj la kreaĵo, nun ĝi supren, per sia volo kiel spirito, inteligenta, plena de boneco kaj saĝeco serĉanta la kreinton. La Amo de Dio donis al la Flama Monado: Propan vivon, senmortecon, eble de revenis al Patro, liberecon por elekti siajn vojojn kaj la eternecon kiel tempo.
Do, la enkarnigita homo sciis ke ĝi estas la intelekta estulo de la kreitaĵaro. Pro tio ĝi devas evolui por alvenis ĝis la Patro.
Kiel ĝi faros tion? Per la inteligenta ago apud aliaj homoj kaj ĉiuj ekzistuloj; Per la boneco kaj saĝeco por plej bona mondo.
La Amo de Dio ĉeestas en ĉio. En la Naturo, en la lumo de la luno kaj la suno. En la beleco de la floroj, riveroj kaj maroj. En la rideto de la infanoj.
Mi kaj ĉiuj estuloj marŝas al Dio, unu helpanta al la alia ĉar tio estas la celo de vivi.