La fremda kantoNatan AltermanElhebreigis: Amir Naor Pliaj tradukoj |
השיר הזרנתן אלתרמן |
|
Revivigos mi lampon, kaj tuj ĝin estingos. Mi forlasos la kanton al vivo kaj mort'. Estas fortaj la vortoj. Ne ploros en kaĝo Kiun plektas la rimoj tra ĉiu vort'. |
אֲחַיֶּה הַמְּנוֹרָה וְשֵׁנִית אֲכַבֶּנָּה. לְחַיָּיו וּמוֹתוֹ אֶת הַזֶּמֶר אַשְׁאִיר. הַמִּלִּים חֲזָקוֹת. בִּכְלוּבָן לֹא תִּבְכֶּינָה. הֲדוּקִים, הֲדוּקִים חֲרוּזֵי הַשִּׁיר. |
|
Aŭdis ĝi la susuron de via enspiro, Ĝi ŝancelis lulilon por vi, karulin'. Kaj lumigis malĝojon de via fenestro Por vi milde ĝi ludis per la mandolin'. |
הוּא שָׁמַע אֶת קוֹלֵךְ. הוּא שָׁמַר צְעָדַיִךְ. עֲרִיסָה שׁוֹמֵמָה לָךְ הֵנִיעַ, הָאֵם. וְהֵאִיר אֶת עַצְבוּת חַלּוֹנֵךְ וְיָדַיִךְ וְקָרָא לָךְ סִפּוּר כִּבְיָמֵינוּ הָהֵם. |
|
Tra la urbo ĝi pasis dumnokte rajdante. Kun kandel' ĝi vagadis tra la hospital', Forgesitajn bulvardojn karesis ridante Post ilia senfina ĉiutaga batal'. |
הוּא רָאָה אֶת הָעִיר עֵירֻמָּה לִפְנוֹת־שַׁחַר. הוּא עָבַר עִם נֵרוֹ בְּבָתֵּי־הַחוֹלִים וְלִטֵּף בְּבַת־צְחוֹק רְחוֹבוֹת שֶׁנִּשְׁכָּחוּ וְנִשֵּׁק אֶת עֵינֵי סוּסֵיהֶם הַגְּדוֹלִים. |
|
Kompatema, potenca ĝi venis, des pli ke ĝi cedas, rezignas al ĉiu deprim' - - Kiam ties linioj sin ludas eksplike, Tiom fremdas la ritmo, fieras la rim' -- |
כִּי רַחוּם וְרַב־כֹּחַ הִגִּיעַ עַד הֵנָּה, כָּרַע לְכָל עֶצֶב, בִּקֵּשׁ - הַכֵּה! אַךְ בְּעֵת שׁוּרוֹתָיו כִּכְתָבָן תְּנַגֵּנָּה, בְּזָרוּת הַמַּתֶּכֶת, בַּקֶּצֶב הַגֵּא - - |
|
Senespere martelas Mi sur ĝi por eterne. Mi turmentas ĝin vane: Kiel mumi' Ĝi silentas kaj belas. Ĝiaj larmoj ploras interne. Ĝi pli honestas kaj fortas ol mi. |
- - אֶת נְחֹשֶׁת רִיסָיו בִּצְבָת אָרִימָה, אֲעַנֶּנּוּ לַשָּׁוְא: הִשָּׁבֵר וּזְעַק! הוּא שָׁקֵט וְיָפֶה. דִּמְעוֹתָיו בּוֹכוֹת פְּנִימָה. הוּא מִמֶּנִּי יָשָׁר וְחָזָק. |
|
Ĝi pli fortas ol mi! Siaj ŝirmiloj Senkoloraj ĝis malesper' leviĝos antaŭ mi. En karcero oni eltiris Konfesojn el siaj lipoj en miloj, Sed pri vi, karulin' Ĝi nenion eldiris - - |
הוּא מִמֶּנִּי חָזָק! מָגִנָּיו הַדֵּהִים עַד יֵאוּשׁ לְפָנַי יָקוּמוּ. בַּצִּינוֹק מִשְּׂפָתָיו נֶעֶקְרוּ וִדּוּיִים, אַךְ עָלַיִךְ, הָאֵם, לֹא סִפֵּר מְאוּמָה - - |
|
Tiujn vortojn vi legas, kaj fremdajn kaj kriplajn. Min pardonu pro klara malvarma rimaĵ'. Pro ofendo de am' tre kruela kaj simpla Nun kovrita de ritma kaj takta vestaĵ'. |
רַק מִלִּים נָכְרִיּוֹת אַתְּ קוֹרְאָה כְּאִגֶּרֶת. לוּ סִלְחִי לִי עַל קֹר הֶחָרוּז הַצָּלוּל. עַל עֶלְבּוֹן אָהֲבָה כֹּה פְּשׁוּטָה וְאַכְזֶרֶת שֶׁהִלְבַּשְׁתִּי לָהּ כְּתֹנֶת מִשְׂחָק וְצִלְצוּל. |
|
Jen la kant', kiun mi portis al saĝo kaj grando, Tra antikva vojet' de vagad', De fenestro al tablo, de mur' al verando, Kun okuloj sopiras al iom dormad'. |
זֶה הַשִּׁיר, אֶל בִּינָה נְשָׂאתִיו וְאֶל גֹּדֶל, בִּנְתִיבַת הַנְּדוּדִים הַיְשָׁנָה, מִשֻּׁלְחָן אֶל חַלּוֹן וּמִכֹּתֶל אֶל כֹּתֶל, בֵּין תְּמוּנוֹת וְעֵינַיִם כָּלוֹת לַשֵּׁנָה. |
|
Vi – ne vidu ĝin fremda... Facilas eksciti Ĝian koron Kiu serĉas nur vin! Ja vi scias – legante, vi povas min citi - Ĉiuj ĝiaj literoj ridetos al vi. |
אַל תִּרְאִיהוּ כְּזָר... הָהּ, מַה קַּל לְעוֹרֵר אֶת לִבּוֹ הַשּׁוֹאֵל - אַיֵּךְ! הֵן יָדַעְתְּ - כִּי תֵּשְׁבִי לְקָרְאוֹ לְאוֹר נֵר, כָּל אוֹת בּוֹ אֵלַיִךְ תְּחַיֵּךְ. |