Mi matene per klas' pasaĝera alveturis
kaj hejmen mi kaŝe alkuris
trapasinta ĝardenojn, ŝparvojojn.
En armeo mi amikon akiris ĝistomban,
inflamon de art'- vejnan trombon-
memoraĵ' al la gvardiaj horoj.
Mi kaŝiris tiel kiel mus'
la patrino vekiĝis faranta signon de la kruc'
diras: dauris nur unu hor'
estas bone ke venis vi, ĉeestas nuptofesta ĥor'
ili amuzos vin, muziko distros vin.
Nuptofesto okazis- per multoj feliĉo
parado de vino kaj kiĉo,
faŭlino konata en balo.
Mi al ĉiuj deziris feliĉon kaj sanon
ŝi prenis bukedon en mano
vizaĵon kaŝanta per vualo.
Tiam vidis ciganoj min,
kanton petis baptopatro, sed ili kontentigis min,
larĝa rido kaj ora dent':
"Jes ne estas facile, sed paciĝu la temperament',
tamen ordonu vi, kion muziku ni!"
Vi muziku "Dunjo mia fruautuno jam alvenis",
tamburicoj sonu en la transo,
jes ne taŭgas tiu kanto, por la nupto por ĝojantoj,
sed mi devas aŭdi la romancon!
Vi muziku "Dunjo mia fruautuno", malrapide,
por ke vortojn aŭdu mi decide, / konfide
For la glasoj, vi parencoj! Rompus mi la mondon ŝerce,
se ĝi estus kiel glaso vitra, Dunjo mia...
Rare hejmen mi venas, pli rare mi skribas,
memoroj de vivo rapidas,
la belaj forpelas malbelajn.
Tamen memoroj revenas, se mendi drinketon
memoras mi tian nuptfeston,
la amoj, jes, estas kruelaj.
Prefereble silentas mi,
la lasta ondo alvenas mi klare antaŭsentas ĝin
De ciganoj alvenas sav',
ili havas la koron la cigano ja ne estas sklav',
nenion trudas, ili nur ludas...
Vi muziku "Dunjo mia fruautuno jam alvenis",
tamburicoj sonu en la transo,
jes ne taŭgas tiu kanto, por la nupto por ĝojantoj,
sed mi devas aŭdi la romancon!
Vi muziku "Dunjo mia fruautuno", malrapide,
por ke vortojn aŭdu mi decide, / konfide
For la glasoj, vi parencoj! Rompus mi la mondon ŝerce,
se ĝi estus kiel glaso vitra, Dunjo mia...