|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Kiel la bestoj parolas
Muziko: Mikaelo PovorinTeksto: Marjorie Boulton
Birdetoj kvivitas, aŭ pepas, aŭ kvikas.
Klukas kokinoj, sed kok’ kokerikas.
Zumas abeloj kaj ĉirpas cikadoj,
Sed hurlas la lupoj dum stepaj vagadoj.
Pro ies alveno, pro amo aŭ ĝojo
La hundo esprimas la sentojn per bojo.
Pro vundo ĝi jelpas, ĝi grumblas minace,
Kaj tiam ĝi montras la dentojn grimace.
Antaŭ jarmiloj kaj same hodiaŭ
La kata protesto aŭ plend’ estas ”miaŭ!”.
Se lertaj karesoj kaj sino tre bonas,
La kat’ malmiaŭas – ĝi ĉarme ronronas.
Vortojn prononcas papago (nur prunte),
Sed porko plej princa parolas nur grunte.
Siblas serpento (kaj klakas krotalo),
Sed henas surkampe la nobla ĉevalo.
Homo perdita blasfemas aŭ veas.
Perdita ŝafido nur staras kaj beas.
Muĝas la reĝa leono afrika,
Sed muĝas pli milde bovino amika.
Azeno iaas, kaj strigo ululas,
Kaj par’ de kolomboj pro amo rukulas.
Aŭ pri la kolomboj – vi eble preferas
La vorton samsencan – pro am’ ili kveras.
Kantas kantbirdoj, kaj fajfas aliaj,
Kriĉas aliaj, sovaĝe laŭtkriaj,
Sed ĉiam anasoj (kaj ranoj) nur kvakas,
Gakas anseroj, kaj korvoj nur grakas.
Sed se el la cerboj forfalis tra truoj
La vortoj precizaj pri krioj kaj bruoj,
Kutime vi pravas, malofte vi pekas,
Se ĝeneraligas kaj diras: “Ĝi blekas.”